Geschatte leestijd: 8 minuten
Tennis is vooral een individuele sport. Maar er is één zeer oud toernooi waar de mannelijke tennissers vol passie in teamverband tegen elkaar strijden. En dat is de Davis Cup!
Het toernooi werd al voor het eerst in 1900 gespeeld en heeft in de loop der jaren vele verrassingen gekend. Voor veel tennissers is het een eer om geselecteerd te worden voor het Davis Cup team. Maar zelfs al heb je sterke landgenoten naast je, dat is geen garantie op succes in dit toernooi. We kijken samen met jou naar de opzet en geschiedenis van de Davis Cup, succesvolle landen en tennissers, en manieren om te wedden op Davis Cup tennis!
Opzet van de Davis Cup
Dit prachtige toernooi is best wel ingewikkeld qua opzet, maar we leggen het graag uit. Eigenlijk heeft het wel iets weg van de UEFA Nations League bij het voetbal. Want landen spelen eerst in een groepsfase tegen elkaar en vervolgens in een halve finale en finale. En dan zijn er ook nog eens verschillende niveaus waaruit je kunt promoveren of degraderen.
Davis Cup Finals en Wereldgroepen
De 18 beste landen spelen in de Davis Cup Finals. Die landen worden verdeeld over zes groepen van drie. In elke groep spelen de drie landen tegen elkaar: twee enkelpartijen en een dubbelpartij. De zes winnaars van de groepen en de twee beste nummers twee kwalificeren zich voor de kwartfinales. Ook in de kwartfinales, halve finale en finale gaat het om een best-of-three.
De nummers 5-18 uit die Finals moeten het volgende jaar strijden in play-offs, met uitzondering van twee wildcards, 12 landen uiteindelijk dus. Zij spelen om promotie en degradatie tegen de 12 winnaars van Wereldgroep I, het tweede niveau. Daarin spelen 24 landen uit de hele wereld: 6 uit Noord- en Zuid-Amerika, 11 uit Europa en Afrika, en 7 uit Azië en Oceanië. Zij spelen één knock-out tegen elkaar in vijf wedstrijden: vier enkelpartijen, één dubbelpartij.
Er zijn nog een paar niveaus hieronder waarbij landen kunnen promoveren en degraderen. In Wereldgroep II zitten nog landen van over de hele wereld bij elkaar. In de groepen III en IV strijden landen binnen hun eigen continent tegen elkaar om promotie en degradatie.
Davis Cup tennis | Geschiedenis
Al bijna twintig jaar voor het eerste toernooi ontstond al het idee voor een landenwedstrijd in het tennis. In 1881 bedacht James Dwight, de eerste voorzitter van de Amerikaanse tennisbond, al dat een wedstrijd tegen het sterke Groot-Brittannië een mooie uitdaging zou zijn. Maar pas in 1900 zou het ook zover zijn. De Amerikaanse tennisser Dwight F. Davis bedacht in 1900 de structuur voor de International Lawn Tennis Challenge en doneerde ook een bokaal.
Later zou de wedstrijd hernoemd worden naar hem, de Davis Cup. Davis was ook onderdeel van het winnende team van de VS in de eerste twee edities van 1900 en 1902. Na drie edities werd besloten meerdere landen toe te laten waaronder België, Oostenrijk, Frankrijk en Australazië – een gemengd team van Australië en Nieuw-Zeeland tot 1914. Nederland deed in 1920 voor het eerst mee.
Zones in de Davis Cup
De titelverdediger had het lange tijd redelijk makkelijk in de Davis Cup. De andere teams moesten namelijk strijden om het recht om de titelverdediger uit te dagen in een wedstrijd, het zogenoemde ‘challenger’ format. In 1923 werden de teams ingedeeld in een Amerika-zone en een Europa-zone. De winnaars van elke zone troffen elkaar om te bepalen wie de titelverdediger mocht uitdagen.
In 1955 werd een derde zone toegewezen, de Oosterse zone. En in 1966 werd Europa opgedeeld in twee zones, Europa zone A en Europa zone B. En vanaf 1972 werd eindelijk afgestapt van het ‘challenger’ format. Toen ging de Davis Cup naar een knock-out format, waarbij de titelverdediger dus ook alle rondes moest spelen. Vanaf 1981 kwam de opzet van verschillende niveaus zoals we dat nu kennen.
Davis Cup tennis | Statistieken
De eerste jaren waren de Verenigde Staten en Groot-Brittannië de enige deelnemers, later uitgebreid met onder meer Australazië, Frankrijk en België. De Engels sprekende landen domineerden de Davis Cup eigenlijk tot en met 1973. Frankrijk won weliswaar zes keer op rij tussen 1927-1932, maar verder was het alleen maar de VS, Groot-Brittannië of Australazië en later Australië.
Vanaf 1973 mochten ook eindelijk professionele tennisspelers meedoen aan de Davis Cup. Dat was vijf jaar nadat het Open Era was begonnen. Het Open Era was de ommekeer in de tenniswereld toen professionele spelers mochten meedoen aan Grand Slam-toernooien in plaats van alleen amateurs. Vanaf dat moment begonnen ook landen als Zuid-Afrika, Zweden, Italië en Duitsland te winnen.
VS en Australië domineren Davis Cup
De eerder genoemde Engels sprekende overheersing vinden we terug in de statistieken. De Verenigde Staten wonnen de Davis Cup 32 keer, Australië (zes keer als Australazië) 28 keer. Groot-Brittannië en Frankrijk wonnen recentelijk hun tiende Davis Cup. Zweden was sterk in de jaren ‘80 en ‘90 en staat daardoor op zeven zeges. Spanje won zes titels tussen 2000 en 2019. Tsjechië/Tsjechoslowakije, West-Duitsland/Duitsland en Rusland staan op drie titels. Nederland heeft nog nooit de Davis Cup gewonnen.
Individueel heeft de Australische legende Roy Emerson de meeste titels gewonnen: acht stuks tussen 1959-1967. Maar dat was nog wel in de challenger-periode. Zijn landgenoot Harry Hopman won 16 keer als coach, voornamelijk in de Australische dominantie van de jaren ‘50 en ‘60. Hij was ook naamgever van de vrouwelijke versie van de Davis Cup, de Hopman Cup (sinds 1995 Fed Cup en sinds 2020 Billie Jean King Cup). Tweevoudig Roland Garros-winnaar Nicola Pietrangeli speelde de meeste wedstrijden (164) en won ook de meeste met 120.
Andre Agassi en Steffi Graf
Een speciale vermelding is er ook voor de Amerikaanse tennislegende Andre Agassi. Hij is namelijk de enige die zowel alle vier de Grand Slams won, de Tennis Masters Cup (nu ATP Finals) en een gouden medaille op de Olympische Spelen. Al ‘helpt’ het Agassi wel dat tennis tussen 1928-1984 niet olympisch was. Zijn vrouw Steffi Graf heeft dit prachtige record overigens bij de vrouwen. Rafael Nadal mist deze statistiek overigens doordat hij nooit de ATP Tour Finals won. Roger Federer won wel alles, maar het olympisch goud was hij het dubbelspel.
Davis Cup tennis | Wedmarkten
Bij wedden op tennis heb je natuurlijk talloze mogelijkheden bij de bookmakers in Nederland. We zetten enkele mogelijkheden voor je op een rij.
Wedden op tennis Davis Cup | Outright winnaar
Als er nog 18 teams aanwezig zijn in de Davis Cup Finals, zullen de odds best hoog zijn bij het voorspellen van de outright winnaar. Daarnaast kun je ook voor iets lagere odds bijvoorbeeld inzetten op minimaal de finale of halve finale voor een land.
Wedden op tennis Davis Cup | Wedstrijden tussen landen
Het mooie aan dit toernooi is dat één nederlaag nog niet het einde hoeft te betekenen. In de eindronde gaat het om een best-of-three, in lagere wereldgroepen om een best-of-five. Bij de Nederlandse bookmakers kun je inzetten op de winnaar van een wedstrijd tussen twee landen.
Wedden op tennis Davis Cup | Live wedden winnaar en statistieken
Als je het leuk vindt om tennis live te volgen, kun je het ook spannender maken met live wedden. Daarbij kun je bijvoorbeeld inzetten op de winnaar van een wedstrijd, nog tijdens de wedstrijd zelf. Of voorspel bijvoorbeeld hoeveel aces iemand gaat slaan, of dat een speler met een bepaald verschil wint.
Davis Cup Tennis | Historische wedstrijden
Kwartfinale 1982: John McEnroe (VS) – Mats Wilander (Zweden)
In deze ontmoeting stond het 2-2 toen twee legendarische tennissers tegenover elkaar stonden om het beslissende punt. John McEnroe had al verschillende Grand Slams gewonnen, de pas 17-jarige Mats Wilander zou er later net als McEnroe ook zeven winnen. De tiebreak werd toen nog niet gespeeld in de Davis Cup, waardoor deze twee een marathonpartij van ruim zes uur zouden spelen. McEnroe won uiteindelijk met 9-7, 6-2, 15-17, 3-6, 8-6.
Halve finale 1989: Boris Becker (West-Duitsland) – Andre Agassi (VS)
De volgende wedstrijd met twee tennissers die samen 14 Grand Slams zouden winnen. De 22-jarige Boris Becker was slechts drie jaar ouder, maar al een grotere meneer dan Agassi door twee Wimbledon-titels. ‘Boom Boom’ Becker speelde thuis op een voor hem fijne ondergrond, maar Agassi won de eerste twee sets in tiebreaks. Becker kwam echter terug in de tiebreak van de derde set en won uiteindelijk de wedstrijd in vijf sets.
Finale 1995: Pete Sampras (VS) – Andrei Chesnokov (Rusland)
Gravel was altijd de grootste tegenstander van Pete Sampras. Pistol Pete won liefst 14 Grand Slams waaronder zeven keer Wimbledon, maar alleen Roland Garros ontbreekt op zijn erelijst. In de finale van 1995 koos gastland Rusland mede daarom voor gravel. De eerste wedstrijd tussen Sampras en Chesnokov was een uitputtingsslag voor de Amerikaan. Toch zette hij door ondanks lichamelijke ongemakken en won in vijf sets. De VS won uiteindelijk ook de Davis Cup.
Finale 2014: Roger Federer (Zwitserland) – Richard Gasquet (Frankrijk)
In 2014 hoopte Frankrijk na 13 jaar eindelijk zijn tiende Davis Cup te winnen. Ze moesten daarvoor wel afrekenen met levende legende Roger Federer en Stan Wawrinka. Thuisland Frankrijk koos daarom niet verrassend voor gravel, de minst favoriete ondergrond van Federer.
Wawrinka won de eerste wedstrijd van Jo-Wilfried Tsonga, Federer verloor daarna kansloos in drie sets van Gaël Monfils. Federer en Wawrinka wonnen daarna het dubbelspel. Daardoor kon King Roger het afmaken in de vierde partij tegen Richard Gasquet. En dat deed hij overtuigend: Gasquet kreeg slechts acht games en Federer won zo zijn enige Davis Cup.