Wedden op Giro d’Italia

Estimated reading time: 12 minuten

In de lente en zomer kun je genieten van wielrennen op hoog niveau. De Belgische klassiekers maar natuurlijk ook de grote rondes. De Tour de France en de Vuelta de España, maar altijd als eerste van de Giro d’Italia.

De Ronde van Italië werd al voor het eerst in 1909 verreden, en werd zelfs geïnspireerd door de Tour de France. Vaak was het een Italiaans feestje, maar er zijn ook Nederlandse successen geweest in het verleden. Het meest recente natuurlijk nog van Tom Dumoulin. En wat dacht je van de drie Giro-starts in ons kleine Nederland de laatste twintig jaar? Elk jaar in mei kun je genieten van de Giro d’Italia.

Deze drieweekse ronde volgt mooi op alle voorjaarsklassiekers als de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik. Voor het wedden op wielrennen in de Giro d’Italia kun je vaak goede informatie halen uit die eendaagse races en natuurlijk de Tirreno-Adriatico en de Volta a Catalunya.

Laatste Giro nieuws

Opzet Giro d’Italia

De lengte van de Giro d’Italia heeft nog wel eens grote verschillen gehad in het verleden. Maar de opzet blijft natuurlijk hetzelfde als die van elke andere wielerwedstrijd: wie het kortst doet over de totale afstand, wint. Alhoewel… De eerste vijf edities ging het net iets anders. Toen ging het om de stand van elke etappe.

De winnaar kreeg één punt, de nummer twee kreeg twee punten, enzovoorts. Degene met de minste punten, werd winnaar van de Giro. 1912 was zelfs nog een stuk aparter: toen ging het om het teambelang en won het team dat het beste presteerde in elke etappe. Vanaf 1914 werd gekeken naar de tijd die elke renner nodig had om de Giro te voltooien.

In het begin werden er nog zo’n acht tot tien etappes verreden in de Giro. Later werd dat uitgebreid richting twintig. Tot en met 1950 waren er veel bergritten en een aantal vlakke ritten. Vanaf 1951 werden ook individuele tijdritten georganiseerd en soms een ploegentijdrit.

Giro Truien

De grootste eer is natuurlijk het winnen van het algemeen klassement, of sinds een heel aantal jaar dus de roze trui. Maar een grote ronde als de Giro d’Italia heeft nog een aantal andere klassementen en truien die gewonnen kunnen worden.

Roze trui

De eerste Giro werd verreden in 1909, maar pas in 1931 werd de ‘maglia rosa’ geïntroduceerd, de roze trui. De trui werd roze vanwege de hoofdsponsor, La Gazzetta dello Sport. Die krant werd geprint op roze papier. Ook hier vond men inspiratie bij de Tour de France: de gele trui is vanwege sponsor L’Auto, dat op geel papier wordt gedrukt.

Puntentrui

In tegenstelling tot de Tour de France kent de Giro d’Italia geen officiële sprinttrui, zij hebben namelijk een puntentrui. Wielrenners verzamelen punten door hoog te eindigen in een etappe of bij tussensprints. Daardoor wordt de puntentrui wel vaak gewonnen door sprinters (die in vlakke etappes vaak hoog eindigen), maar het is geen garantie. De puntentrui is paars en wordt pas vanaf 1966 uitgereikt.

Bergtrui

De blauwe bergtrui is er voor de beste klimmer in het gezelschap. Sinds 1933 kunnen renners punten verdienen door als eerste aan te komen op bepaalde berg- en heuveltoppen. Waar de Tour de France de moeilijkste bergen als ‘hors categorie’ (buitencategorie) bestempelt, heeft de Giro de ‘Cima Coppi’ – vernoemd naar Fausto Coppi natuurlijk. De renner die als eerste het hoogste punt van de hele Giro bereikt, pakt 50 punten voor de bergtrui.

Jongerentrui

In 1976 kwam de witte trui erbij voor de beste jongere, hetzelfde dus als in de Tour de France. De beste renner onder de 25 krijgt deze trui om zijn schouders. Na 1994 werd de witte trui lange tijd niet uitgereikt, maar in 2007 kwam hij terug. Vier renners presteerden het om als jongere (onder de 25) de Giro te winnen, dus wit én roze: Evgeni Berzin in 1994, Nairo Quintana in 2014, Tao Geoghegan Hart in 2020 en Egan Bernal in 2021.

Overige klassementen

Naast bovenstaande truien zijn er nog een aantal klassementen in de Giro d’Italia. Het ploegenklassement, het klassement voor tussensprints, de strijdlustigste renner (rode rugnummer), de renner die het meest heeft aangevallen en het fair play-klassement.

Wedden op Giro | Wedmarkten

Bij de Giro d’Italia heb je door al die truien en klassementen en etappes genoeg om op te wedden op wielrennen. We pikken een paar mogelijkheden eruit voor je.

Wedden op Giro | Outright winnaar

De meest voor de hand liggende wedmarkt is natuurlijk die van de eindwinnaar. De edities van 2014 tot en met 2022 kenden allemaal een andere winnaar. Weet jij een goede voorspelling te maken op basis van de rittenkoersen in april zoals de Tirreno-Adratico?

Wedden op Giro | Head to head

Van tevoren worden altijd een aantal favorieten voor de Giro genoemd door de kenners, zoals wij bij Wed Meesters. Veel bookmakers in Nederland geven je ook de keus om in te zetten op rechtstreekse duels. Welke van twee wielrenners presteert het beste, onafhankelijk van de totale uitslag?

Wedden op Giro | Etappewinnaar

Wil je geen drie weken wachten op de uitslag van jouw bet? Dan kun je natuurlijk elke dag van de Giro inzetten op de etappewinnaar. Wordt het een etappe voor de sprinters, misschien eentje voor de puncheurs of weet jij wie de beste tijdrijder is? 21 kansen om in te zetten op etappewinnaars met vaak hele mooie odds. Je kunt daardoor zelfs je kansen spreiden op meerdere renners.

Giro spellen en Vuelta pools

Om het plezier in het volgen van de Giro te verhogen, kun je meedoen met wielrennen spellen en wielrennen pools. Elk jaar is er bijvoorbeeld de Scorito pool, het Vuelta spel van Wielerflits en kun je meedoen met het AD Vuelta spel. Bij Wed Meesters zijn we vooral fan van World Cycling Stats. Daar stel je een team van renners samen met een beperkt budget, en voorspel je alle klassementen.

Giro manager

Net zoals je bij de Tour de France kunt spelen bij een Tour de France manager spel, is er natuurlijk ook de mogelijkheid op een Giro manager spel. Kijk bijvoorbeeld bij Scorito, het AD of andere Giro manager spellen. Zo kun je ook een soort van gratis wedden op de Giro.

Giro Promoties

Geschiedenis van de Giro

In 1908 werd het idee opgepakt om een Ronde van Italië te rijden door een redacteur van La Gazzetta dello Sport, Tullo Morgagni. Hij had gezien hoeveel succes het Franse blad L’Auto had gekregen met de Tour de France. En het gerucht ging ook dat het concurrerende blad Corriere della Sera ook een ronde wilde organiseren.

De eigenaar van La Gazzetta dello Sport zag het wel zitten, ook omdat de door hen georganiseerde Ronde van Lombardije en Milaan San-Remo al succesvol waren. Op 13 mei 1909 begonnen 127 wielrenners aan de eerste Giro d’Italia, over acht etappes en 2.448 kilometer.

Italiaanse dominantie tot 1950

De eerste Giro werd gewonnen door Luigi Ganna (geen familie van Filippo Ganna), die ook drie van de acht etappes won. Hij hield nipt Carlo Galetti achter zich in het klassement. Diezelfde Galetti zou de volgende drie jaar domineren: in 1910 en 1911 won hij individueel, in 1912 zat hij in het winnende team van Atala. De Giro van 1912 was wat dat betreft uniek, het was de enige waarin teams tegen elkaar streden om de eindzege.

De eerste jaren waren er weliswaar soms buitenlandse etappewinnaars, maar de Italianen bleven decennialang de eindzege pakken. In 1925 begon de eerste echte individuele hegemonie. Alfredo Binda won dat jaar zijn eerste Giro en zou er tot 1933 zelfs vijf winnen. In 1925 won tweevoudig Giro-winnaar Costante Girardengo liefst zes van de twaalf etappes. Maar hij kwam op achterstand toen Binda en andere renners profiteerden van een lekke band van Girardengo in de vijfde etappe.

Gino Bartali en Fausto Coppi

Twee van de meest bekende namen in de Giro zijn natuurlijk van de legendarische renners Gino Bartali en Fausto Coppi. Tussen 1936 en 1953 waren zij de allerbeste. Bartali was een paar jaartjes ouder en won in 1936 en 1937, en ook de Tour de France in 1938. In 1940 deed Coppi voor het eerst mee en won direct op 20-jarige leeftijd.

De Tweede Wereldoorlog verpestte vijf mogelijk fantastische jaren voor beide renners, maar daarna pikten ze de draad weer op. Bartali won in 1946, en twee jaar later ook een tweede keer de Tour de France. Coppi nam in 1947 het stokje over en zou in 1953 voor de vijfde keer winnen, een evenaring van Alfredo Binda.

Eerste buitenlandse winnaars en Eddy Merckx

In 1950 werd Bartali nog een keer tweede, achter de eerste buitenlandse winnaar: Hugo Koblet uit Zwitserland. Hij won ook het bergklassement als eerste niet-Italiaan, en een jaar later de Tour de France met vijf etappezeges. Na Koblet volgden onder meer Charly Gaul (Luxemburg) en Jacques Anquetil (Frankrijk).

In 1968 kwam De Kannibaal, Eddy Merckx, naar Italië voor zijn eerste grote ronde. Hij domineerde en won naast de roze trui ook het puntenklassement en de bergtrui. Tot en met 1974 zou hij net als Binda en Coppi tot vijf eindzeges komen. Drie keer deed hij dat in hetzelfde jaar als hij de Tour de France won.

Bernard Hinault, Francesco Moser en Miguel Indurain

Na de laatste zege van Eddy Merckx werd de Giro een hele tijd afgewisseld tussen Italianen en niet-Italianen. Rondom Merckx was het Felice Gimondi die drie keer won: in 1967, 1969 en 1976. In de jaren ‘70 en ‘80 was de Italiaanse hoop vooral gevestigd op Francesco Moser. Maar hij greep vaak net naast de eindzege, waar de Fransman Bernard Hinault drie keer won in drie deelnames in de jaren ‘80. In 1984 won Moser dan eindelijk zijn enige Giro in de herfst van zijn carrière.

Hinault kreeg het voor elkaar om alle drie de grote rondes te winnen: Giro d’Italia, Tour de France en Vuelta de España. Eerder lukte dit ook Felice Gimondi, Jacques Anquetil en Eddy Merckx. De Spanjaard Miguel Indurain won in 1992 en 1993 de Giro (naast zijn Tourzeges van 1991-1995). Maar opmerkelijk genoeg ontbreekt op zijn erelijst de Vuelta uit eigen land.

Van Italiaanse winnaars naar diverse landen

In 1997 namen de Italianen weer de dominantie over in hun eigen Giro. Tot en met 2007 wisten ze telkens hun eigen ronde te winnen met maximaal twee zeges per renner. Rond die tijd, tussen 1989 en 2003, was ook de tijd van Mario Cippolini. ‘Mooie Mario’ won maar liefst 42 etappes, eentje meer dan Alfredo Binda. In 2008 voegde Alberto Contador zich in het illustere rijtje van rondewinnaars door na de Tour ook de Giro en de Vuelta te winnen. In 2015 won de Spanjaard nogmaals de Ronde van Italië. De Haai van Messina, Vincenzo Nibali, won in 2013 en 2016 en kwam als tweede Italiaan in het rijtje.

De laatste tien jaar zijn er vooral veel winnaars geweest uit ‘nieuwe landen’. Ryder Hesjedal uit Canada in 2012, Nairo Quintana (Colombia) in 2014, onze Tom Dumoulin in 2017, de Engelsman Chris Froome in 2018, Richard Carapaz (Ecuador) in 2019, en Jai Hindley uit Australië in 2022.

Nederlanders in de Giro

Van Sean Kelly is het een kleine sprong naar de succesvolste Nederlander in de Vuelta. Sprinter Gerben Karstens won 14 etappes tussen 1966 en 1976 (zes deelnames). Hij is een van de vijf Nederlandse wielrenners met een etappezege in Giro, Tour én Vuelta.

De andere vier zijn Jean-Paul van Poppel, Erik Breukink, Jeroen Blijlevens en Tom Dumoulin. Sprinters Mathieu Hermans (1988-1989) en Van Poppel (1991-1994) waren beiden goed voor negen etappezeges. Jeroen Blijlevens (1995-1999) en Fabio Jakobsen (2019-2021) staan op vijf. 1967 en 1968 waren het meest succesvol voor Nederland, met in beide jaren 9 zeges in 18 etappes.

Daarnaast hebben ‘we’ twee eindwinnaars in de Vuelta a España die makkelijk te onthouden zijn voor wielerliefhebbers. Jan Janssen won in 1967 de Vuelta, een jaar voordat hij de Tour de France won. Joop Zoetemelk won in 1979 de Vuelta, een jaar voordat hij de Tour de France won. Janssen won ook twee keer het puntenklassement, Zoetemelk eenmaal het bergklassement. In 2011 was Bauke Mollema de laatste Nederlander die een trui won, het puntenklassement.

Statistieken Giro

Drie renners wisten de Giro d’Italia vijf keer op hun naam te schrijven: Alfredo Binda, Fausto Coppi en Eddy Merckx. De Fransman Bernard Hinault staat tussen vier Italianen met drie eindzeges: Giovanni Brunero, Gino Bartali, Fiorenzo Magni en Felice Gimondi. Italië domineert natuurlijk het ‘landenklassement’ met 69 eindzeges, voor België (7), Frankrijk (6) en Spanje (4). Nederland staat met Tom Dumoulin in het rijtje van eenmalige winnaars.

Eddy Merckx domineert ook qua dagen in de roze trui, maar liefst 78. Alfredo Binda staat op 65 dagen, maar hij reed ook een stuk minder etappes in zijn tijd. Francesco Moser volgt met 50 dagen en helaas slechts één eindzege, voor zijn Italiaanse landgenoten Giuseppe Saronni (48) en Gino Bartali (42) en de Fransman Jacques Anquetil (42).

Johan van der Velde, Koen Bouwman en Mathieu van der Poel

Zoals gezegd heeft Mario Cipollini de meeste etappes gewonnen 42 maar liefst. Achter hem vinden we zijn landgenoten Alfredo Binda (41), Learco Guerra (31), Costante Girardengo (30), de Belg Eddy Merckx (25), Giuseppe Saronni (24) en Francesco Moser (23).

Cipollini is niet degene met de meeste eindzeges in het puntenklassement. Want vaak stapte ‘Cipo’ al af voordat de bergen begonnen. Hij haalde de eindstreep in 6 van zijn 14 deelnames en won daarbij drie keer de puntentrui. Daarmee staat hij op gelijke hoogte met de Nederlander Johan van der Velde en de Belg Roger De Vlaeminck. Koplopers met vier zijn Moser en Saronni.

De bergtrui zal waarschijnlijk nooit vaker gewonnen worden dan door Gino Bartali. De legendarische Italiaan won hem maar liefst zeven keer, voor én na de Tweede Wereldoorlog. De Spanjaard José Manuel Fuente won hem vier keer op rij van 1971-1974. Fausto Coppi en Claudio Chiappucci staan bij de drievoudige winnaars. Koen Bouwman won de bergtrui in 2022 en werd daardoor na Johan van der Velde en Tom Dumoulin de derde Nederlander die een trui won. Mathieu van der Poel werd de strijdlustigste renner nadat hij zijn roze trui was verloren.